Petersburg to miasto owiane wieloma legendami. Zbudowane na bagnach, kosztem wielu istnień ludzkich. Zbudowane na rozkaz cara Piotra I, który wcześniej objechał całą zachodnią Europę, a następnie kazał sobie zbudować miasto większe i piękniejsze od tych, które widział. Dlatego wielu ludzi twierdzi, że należy je zwiedzać jako ostatnie, bo gdy je zobaczysz już żadne inne miasto Ci się nie spodoba.

Jak głosi napis na płycie kamiennej w Twierdzy Pietropawłowskiej Roku pańskiego 1703, 16 maja założone zostało przez cara i wielkiego księcia Piotra Aleksiejewicza miasto Sankt-Petersburg.

Uważam, że dużym błędem jest nazywanie Petersburga Wenecją Północy. Każde z tych miast jest inne i absolutnie nie można ich porównywać, a to że w obu są kanały to żadne podobieństwo, kanały są też w Amsterdamie i Wrocławiu. Po Wenecji pływają romantyczne gondole, natomiast do Petersburga wpływają ogromne statki pełnomorskie, a jest to możliwe dzięki pięknym i majestatycznym mostom zwodzonym. Minimalne podobieństwo zauważam do mostów w Londynie i Paryżu.

Do Petersburga najlepiej wybrać się w czerwcu podczas letniego przesilenia. Mają tam wtedy miejsce „białe noce”. Jest to niesamowite zjawisko, słońce zachodzi wtedy ok. godziny 23:00, a ok. 2:00 rozpoczyna się już wschód. Na niebie nie ma całkowitej ciemności, ani przez chwilę, ponieważ jeszcze na zachodzie widać łunę po zachodzącym słońcu, a wtedy na wschodzie zamiast całkowitej ciemności widzimy powolne przejaśnienia.

W Petersburgu wszystko jest piękne, nawet stacje metra. Jeździłam metrem w wielu miastach na świecie (do Moskwy jeszcze nie dotarłam, tam ponoć też stacje są piękne) i nigdzie nie widziałam marmurów i kryształowych żyrandoli takich jak w Petersburgu.

Ciekawe jest również muzeum Ermitaż mieszczące się w Pałacu Zimowym. Eksponaty (meble i obrazy) są oczywiście warte uwagi, również wnętrza pałacowe zachwycają zwiedzających. Jednak najbardziej uderzającą różnicą w porównaniu z setkami innych muzeów na świecie jest to, że w Ermitażu można robić zdjęcia. Bez żadnych opłat, ograniczeń czy z zakazem stosowania flesza. Po prostu, tak zwyczajnie, można robić zdjęcia. Ani nie cierpi na tym sprzedaż pocztówek i folderów, ani jakoś nie szkodzi to eksponatom, a nawet jeśli to muzeum ma ich tyle, że najwyżej wymieni na inne (duża część zbiorów nie jest wystawiona z powodu braku miejsca).